از عرش صدای ربنا می اید

اوای خوش خدا خدا می اید

گویند که درهای بهشت باز کنید

مهمان خدا سوی خدا می اید

چه مهمونی قشنگی بود تو کربلا .....امام حسین رو بعد از دعوت به مهمونی ، چه خوب سیراب کردند !!!

چه جای گرم و نرمی بچه ی شش ماهه اش رو خوابوندن !!

چه اتاق مناسبی به دختر سه ساله اش دادن !!

 چه استقبال خوبی از فرستادش کردن !! چه بدرقه ی گرمی از خواهرش کردند !!

آدمهایی که شکماشون رو با مال حروم پر کرده بودند ، یه عده منتظر ، چه واژه ی قشنگی !!!!

منتظر مثل کسی که عاشق می شه ، لحظه لحظه انتظار می کشه تا بیاد لحظه ی دیدار یار .

ای منتظرا حواستون هست ؟؟ ای جوونای عاشق حسین !! ای سینه زنای حسینی !!ای منتظرای مهدی !! خواسته ی حسین چی بود ؟؟ اشک ریختن ؟؟ این رو کوفیا خوب بلد بودن خیلی خوب ، وقتی سرهای بریده رو از کوفه رد کردند اولین آدمهایی که اشک ریختن خود کوفیا بودن اما زینب چی ؟؟ در جواب اشکشون گفت همیشه بگریید !!!!

و زینب چه کرد ؟؟؟؟؟

کربلا رو زنده کرد . زینب عاشقانه انتظار کشید ، انتظاری پر از حرکت و پر از مبارزه انتظاری بدون نشستن و بی توقف با وجود اینکه هیچی برای انتظار کشیدن نداشت اما ایستاد و یک تنه جنگید .

حسین چی از کوفیان می خواست ؟ مهدی از ما چی می خواد ؟ کوفیا چه جوابی دادن ؟ ما چه جوابی داریم بدیم ؟

حسین بی یار نمونه ، مهدی چه طور ، حسین تنها بود ؟ مهدی ..................؟

کوفیان در خواب نبودند ، ما چطور ؟ کوفیان با حسین چه کردند ؟  ما با مهدی چه می کنیم ؟ وقتی حسین نبود زینب چه کرد ؟ حال که مهدی نیست ما چه می کنیم ؟ از این دو حال خارج نیست یا در صراطیم و جزء یاران حسین و یا بالعکس کل یوم عاشورا ، هر روز عاشورا است هر روز این جنگ درونی در حال انجامه واقعا ما کدوم طرفیم ؟ با کی هستیم ؟ در خوابیم ؟ !

عاشورا برای تمامی انسانها آزمایشی بود ، چه آنهایی که با حسین یار بودند و تا به آخر همراه ، و چه اونایی که با حسین یار بودند اما نیمه راه ، چه اونایی که حسین رو دوست داشتند و آخر به او پیوستند و چه اونایی که حسین رو درست نمی شناختند و در آخر از او گسستند ، چه اونایی که راه بر حسین سد کردند ، چه اونایی که حسین رو دیدند و راهش رو فهمیدند و به او عشق ورزیدند و راهش رو رفتند مثل همتها و چمرانها . چه اونایی که موندند ادعای محبت حسین رو تو سینه نگه داشتند اما فریفته ی دنیا شدند . همین لحظه همین جا هم عاشورا بر پاست . دو دسته صف کشیدند ، یه عده سینه زن و عزادار ، یه عده دنبال کیف و حال . یه عده روضه خون که حسین رو بیشتر از حد ممکن تکه تکه می کنند تا شاید قطره ی اشکی بگیرن و یه عده با گفتن حقیقت ، یاد حسین رو در قلبها موندگار می کنند . یه عده برای یتیمان حسین تنها می گریند ، یه عده با دستان پر مهر اشکی از چشم یتیم پاک می کنند ، یه عده اسم حسین رو رو بچه هاشون می ذارن ، یه عده با تربیت بچه های حسین گونه ، نام و راه حسین رو تو تاریخ ثبت می کنن مثل مادر شهدا .

اما ما کدوم طرفیم ؟؟ زینب یک منتظر واقعی بود ، ما چطور ؟؟؟؟؟؟

به اذن الله و به اذن مولا

بسم رب المهدی

دلم تنگه مولا از غربت شیعه ، از بی پناهی اسلام ، آقا جون نمی دونم چه کار بکنم گوشه و کنار جامعه را نگاه می کنم داغ دلم تازه می شه .

از عاشورا می شنوم از امام حسین (علیه السلام) و از حضرت زینب (سلام الله علیها) که هر چی داشتند دادند اما ایستادند .

از جوانانی که عزادار علی اکبر (علیه السلام) اند و از اخلاق و نجابت و پاکی بی خبرند .

از زنانی که براسارت زنان وآوارگی آنان می گریند اماخود آواره ی خیابانهاومحو تماشای مردانند .

از مردانی که بر چشمهای تیر خورده ی عباس می گریند اما تیرهای نگاه خود را نمی پوشانند .

از نوجوانانی که شور عبدالله و قاسم را دیدند و شعورشان را نادیده گرفتند .

از جوانانی که چشمان و ابروان کمانی عباس را دیدند اما غیرت و مردانگی و جوانمردی اش را نادیده گرفتند .

از مردمی که دشمن یزیدی را شناختند و توطئه های معاویه را رها کردند .

از مردمی که یزیدهای معاویه را شناختند و ندای هل من ناصر ینصرنی مهدی را نشنیدند .

از خوابی که انگار بیداری ندارد مگر پس از سر به دار شدن مسلم های زمان از خونهای پاکی که مظلومانه به زمین ریخته می شود و حتی از خون پشه هم کم اهمیت تر است .

از اجسادی که دسته جمعی به گور سپرده می شود و هیچ اشک ریز و دلسوزی ندارند .

از خانه هایی که ویران می شود و به آتش کشیده می شود بی آنکه صدای فریادی بر آید .

از اسرایی که بی جرم و جنایت در زندانها اسیر و آواره اند بی آنکه دادخواهی به دنبال نجاتشان باشد . نکند امروز روز عاشوراست ؟

ای ماه مهربانم العجل العجل العجل

آمده ای و با آمدنت...

تو را هزار بار دیده ام، اما اینبار چیز دیگریست. تو هم هزار بار مرا نظاره کرده ای، مراقبم بوده ای، اما اینبار چیز دیگریست.

بسمالله الرحمن الرحیم